کاربرد چاه ها در زمان قدیم

در زمان های قدیم از نماد چاه ها به عنوان مخفی گاه استفاده میشد.

به سمت شمال و این راه را تا فاصله ۵۰ متر ادامه میدادند و بعد دالانی بزرگ را احداث میکردند

که در آنجا گنجینه خود را مخفی می کردند.

دفینه که بعد از این کار راه را پلمپ میکردنددر تمدن های گذشته، در دیواره های

دفینه در چاه یک ورودی ساخته شده

و برای همین است که میگوییم دیواره های چاه را بررسی کنید.

لازم به ذکر است که چاه های که در آن دفینه است معمولا دهانه آنها تنگ و به درون که میرویم گشاد میشود.

عمق حدودی بین 3 تا 4 متر است که به 5 متر هم میرسد.

در نیمه غرب ایران از این چاه ها به وفور هست.

نماد چاه ها در گنج یابی بیان کننده چیست؟

نظر اول : در گذشته با عجله یه حفره در دهانه نماد چاه ها  درست میکردند و دفینه را در آنها قایم میکردند.

برای همین هست که میگویند دهانه چاه ها را به خوبی بررسی کنید.

به دیواره های چاه ها به خوبی نگاه کنید که احتمالا یک ورود به مزاری داشته باشد .

نظریه دوم در اکثر موارد گنج را در انتهای چاه پنهان نمیکنند

اما باز امکان دارد در قسمتی که دیواره سنگی که همیشه در آب هست در آنجا گنج پنهان شده باشد.

دیواره چاه ها با شکل های مختلفی بنا شده است برای بررسی بهتر با فلزیاب بررسی کنید بهتر است.

در این صورت، در عمقی به اندازه 1.5 متر تا 5 متری باید در دیوارها به دنبال یک نشانه بود.

در دیواره ها به دنبال نشانه باشید یک سنگ که متفاوت باشد با سنگ های دیگر و وقتی جستجو میکنید به یک تکیه استخان و خاک نرم میرسیم.

به خاک برداری ادامه باید داد تا 6 7 قدم گنج در همان جا دفن است.

سنگ متفاوت روی دیواره به ما جهت دفینه را داده است. درب نمی باشد.

چاه ها گاها با نماد پارچ نیز ممکن است نشان داده شوند.

اگر سه عدد چاه موجود باشد کوچکترین چاه را باید بررسی بیشتری کنیم همانند قبر ها قبر کوچکتر مهمتر است.